Dane dotyczące historii terenów obecnego Nadleśnictwa Strzebielino są niepełne, na podstawie posiadanych wiadomości wiemy jednak, że lasy naszego nadleśnictwa składają się z trzech zasadniczych składników:

- Dawnych lasów państwowych
- Lasów prywatnych własności upaństwowionych po roku 1945
- Gruntów zalesionych po II wojnie światowej

Niewiele wiemy o lasach będących własnością prywatną, poniższe kalendarium przedstawia jednak kilka faktów z bogatej historii naszego Nadleśnictwa.

Rok 1885 - lasy państwowe obrębu Bożepole oraz lasy ówczesnych leśnictw: Tępcz, Strzebielino i Luzino zostały przekazane z Królewskiego Nadleśnictwa Słupsk do nowo powstałego Królewskiego Nadleśnictwa Wejherowo.
W okresie międzywojennym utworzono polskie nadleśnictwa państwowe Wejherowo i Góra.
Postacią historyczną tego okresu, zasłużonym leśniczym i patriotą rozstrzelanym przez hitlerowców w Piaśnicy był leśniczy leśnictwa Luzino, Józef Wilczek.

1945 - 1947 - Nadleśnictwo Góra, które powstało z lasów państwowych Nadleśnictw Góra i Wejherowo oraz lasów przejetych dekretem PKWN.

Rok 1968 - Nadleśnictwo Góra zmienia nazwę na Luzino.

1 stycznia 1973 roku na mocy Zarządzenia Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych powstaje Nadleśnictwo Strzebielino z siedzibą w Luzinie. W skład weszły jako obręby byłe Nadleśnictwa: Bożepole, Młot, Luzino.

Z dniem 01.01.1978r. obręb Młot przekazano do Nadleśnictwa Choczewo.

Granice Nadleśnictwa Strzebielino obecny kształt uzyskały w roku 1979 po przejęciu części powierzchni z Nadleśnictw Lębork i Kartuzy.

Obecnie w skład Nadleśnictwa wchodzą dwa obręby: Bożepole i Luzino z 16 leśnictwami i szkółką.

Ponadto należy dodać, że od zakończenia działań wojennych do roku 1947 tereny dzisiejszego obrębu Bożepole wchodziły w skład Nadleśnictwa Świślino. W roku 1947 podzielono zbyt rozległe i wielkie powierzchniowo Świślino na dwa Nadleśnictwa Bożepole i Świślino.

Należy również zaznaczyć, że w okresie międzywojennym rosła powierzchnia d - stanów przeszłorębnych z uwagi na niskie zapotrzebowanie na drewno szczególnie bukowe. Na rynkach znajdowała się znaczna ilość surowca pochodzącego z lasów wielkich prywatnych własności. W latach tych nie odnotowano większych klęsk żywiołowych, jedynie niewielkie gradacje poprocha cetyniaka, lasy były zdrowe i biologicznie odporne.
Wzmożona eksploatacja drzewostanów w okresie II wojny światowej przez okupanta nie spowodowała znacznego uszczuplenia zasobów drzewnych właśnie ze względu na zaniżone pozyskania w latach ubiegłych.
W okresie powojennym praca leśników strzebielińskich koncentrowała się na zalesianiu gruntów przejmowanych z Państwowego Funduszu Ziemi, walce z występującymi gradacjami m.in. borecznika rudego, poprocha cetyniaka, kornika drukarza, cetyńców, grzybowymi chorobami lasu, usuwaniu szkód powodowanych przez czynniki abiotyczne i prowadzeniem racjonalnej gospodarki leśnej.