Szlaki piesze
Żółty szlak pieszy wokół Paraszyńskich Wąwozów
Długość szlaku wynosi ok. 4 km, a jego przejście zajmuje niecałe 2 godz. Szlak żółty jest pętlą. Na niektórych odcinkach pokrywa się ze szlakiem czerwonym. W połączeniu z nim można go traktować jako osobną, krótką wycieczkę na Jelenią Górę i wokół rezerwatu „Paraszyńskie Wąwozy” bądź jako dodatkową pętlę do wycieczki szlakiem czerwonym. Przebieg szlaku w większości pokrywa się z przebiegiem leśnej ścieżki edukacyjnej „Wokół Rezerwatu” (znakowany stylizowanym znakiem sowy). Można go rozpocząć i zakończyć przy leśniczówce Paraszynek lub w innym, dowolnym miejscu.
Opis szlaku (kierunek: mogiła – Jelenia Góra – poletko łowieckie)
Z leśniczówki kierujemy się skrajem lasu na południe. Tuż za leśniczówką można odbić w prawo, by po niespełna 5 minutach dotrzeć do mogiły.
Historia tego grobu sięga początku XX w. Jest to pomnik miejscowego dziedzica z Bożegopola Małego. Tutejsza ludność podaje dwie okoliczności jego śmierci: poniósł go koń lub popełnił samobójstwo.
Szlak zasadniczy biegnie dalej, mija wiatę turystyczną/pole biwakowe i wspina się wąwozem na Jelenią Górę. Tuż za podejściem umocnionym płytami skręca w lewo odłączając się od szlaku czerwonego i biegnie drogą stokową po granicy rezerwatu „Paraszyńskie Wąwozy" (zielona ciągła opaska na drzewach). Po ok. 200 m ponownie łączy się na krótko ze szlakiem czerwonym.
Osoby idące tym szlakiem zachęcamy do wydłużenia wycieczki o wejście na Jelenią Górę 221 m n.p.m. Jest to najwyższe wzniesienie na terenie Nadleśnictwa Strzebielino. Roztacza się z tamtąd rozległy widok na bliższą i dalszą okolicę.
Po zejściu z wierzchołka, na przepuście, szlaki rozchodzą się. My skręcamy w lewo i gliniastą drogą, wśród morenowych pagórków obchodzimy rezerwat. Po 5 minutach możemy poczuć się jak w Beskidach. Dalej mijamy młode lasy sosnowo-brzozowe i dochodzimy do Kasztanowej Drogi.
Kasztanowa Droga to pozostałość po dawnym osadnictwie. Inne ślady dawnej bytności człowieka, jak stawy hodowlane z resztkami zastawek, okazałe dęby czy kilkanaście gatunków drzew krajowych i introdukowanych (czyli pochodzących z innych rejonów świata) można odszukać, skręcając na leśną ścieżkę edukacyjną (stylizowany znak sowy, zielony na żółtym tle).
Szlak żółty skręca w lewo, a zaraz potem w prawo omijając poletko łowieckie. Droga gruntowa wyprowadza nas na skraj lasu, skąd rozpościera się widok na Pradolinę Łeby a dalej na wieś Bożepole Małe. Dochodzimy do leśniczówki i w tym miejscu kończy się pętla. Stąd możemy wybrać się na znacznie dłuższy szlak czerwony lub wrócić do Bożegopola.