Wydawca treści
Ochrona lasu
Lasy Nadleśnictwa Strzebielino składają się w przeważającej części z wielogatunkowych i różnowiekowych drzewostanów z bogatą warstwą podszytową, co daje im dużą odporność na zagrożenia biotyczne i abiotyczne. W latach dziewięćdziesiątych na gospodarkę nadleśnictwa miały wpływ takie zjawiska klęskowe jak: susza, gradacja kornika drukarza oraz często występujące huraganowe wiatry. Dzięki konsekwentnym działaniom gospodarczym zminimalizowano negatywny wpływ tych zjawisk na stan zdrowotny i uzyskano znaczną poprawę stanu sanitarnego lasu .
Obecnie wśród gatunków owadów nękających drzewostany nadleśnictwa wymienić należy: szeliniaka sosnowca, ścigi, skoczonosa bukowca, krobika modrzewiowca.
Stwierdza się też występowanie innych groźnych szkodników takich jak: brudnica mniszka, boreczniki, zasnuja wysokogórska i świerkowa, poproch cetyniak i inne. Corocznie przeprowadzane kontrole i prognozy występowania pozwalają na planowanie i wykonywanie właściwych zabiegów profilaktycznych i ochronnych.
W drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych szkody powodują korzeniowiec wieloletni (huba korzeni) oraz grzyby z rodzaju Armillaria powodujące opieńkową zgniliznę korzeni. Jesiony z kolei atakowane są przez grzyby Diplodia spp., Cytospora spp. i inne powodujące występowanie zjawiska zamierania pędów jesionu na powierzchni około 10 ha.
Okresowo ujawniają się także choroby powodowane przez grzyby takie jak: osutka sosny, mączniak prawdziwy dębu, rdza pęcherzykowata sosny i zamieranie pędów sosny. Powierzchnia i stopień nasilenia tych chorób nie wymagały przeprowadzenia zabiegów ochronnych.
Największym problemem są obecnie szkody powodowane przez zwierzynę. Rosnąca od wielu lat populacja jeleniowatych (jeleń, sarna) spowodowała nasilenie szkód szczególnie w uprawach sosnowych i dębowych oraz młodnikach sosnowych i świerkowych.
Również gatunki domieszkowe takie jak: lipa, klon, jawor, jodła, daglezja są permanentnie zgryzane bądź spałowane, co znacząco ogranicza ich udział.
W celu ochrony młodych nasadzeń nadleśnictwo zmuszone jest do stosowania bezpośrednich metod ochrony. Corocznie grodzi się około 30 ha upraw , jednocześnie rozgradzając te, którym już zwierzyna nie zagraża. W celu ochrony młodników sosnowych przed spałowaniem zakłada się specjalne osłonki perforowane a dla ochrony sadzonek przed zgryzaniem smaruje ich pędy repelentami ( substancje odstraszające). Ponadto nadleśnictwo wspólnie z kołami łowieckimi prowadzi działania mające na celu wzbogacenie bazy żerowej dla zwierzyny poprzez: ścinanie w okresie zimowym drzew przeznaczonych do spałowania ( tzw. ogryzowych), zakładanie poletek ogryzowych i żerowych, koszenie łąk.
Zmniejszenie szkód oraz utrzymanie ich na poziomie gospodarczo znośnym polega również na utrzymaniu liczebności zwierzyny w ilości odpowiadającej możliwościom pokarmowym danego biotopu przy zachowaniu ich naturalnej struktury wiekowej i płciowej.
W celu podniesienia biologicznej odporności lasu staramy się stworzyć możliwie najkorzystniejsze warunki bytowania dla ptaków, ssaków owadożernych, płazów, gadów i pożytecznych owadów.
Corocznie wywieszamy około 100-200 nowych skrzynek lęgowych, chronimy drzewa dziuplaste, w okresie zimowym wykładamy około 500 kg karmy dla ptaków, pozostawiamy kępy starego drzewostanu na zrębach, chronimy i odtwarzamy naturalne zbiorniki wodne w ramach tzw.małej retencji.
Trudnym i narastającym wciąż problemem jest negatywne oddziaływanie człowieka na środowisko leśne. Zaśmiecanie lasu, niszczenie runa, przejazdy i parkowanie pojazdów w miejscach niedozwolonych, kradzieże drewna, powodowanie pożarów, kłusownictwo – to tylko najważniejsze problemy w tym zakresie. Poprzez różne działanie, w tym edukację leśną, nadleśnictwo stara się je likwidować i przeciwdziałać ich skutkom.
