O grzybach jadalnych lecz mało znanych pisaliśmy już we wcześniejszym ARTYKULE. Teraz proponujemy kolejną dawkę informacji na ten temat.

Czernidłak kołpakowaty – jadalny ale pod pewnymi warunkami - jedynie owocniki młode, zamknięte i zupełnie białe nadają się do spożycia, przy czym jadalne są wyłącznie kapelusze. Za młodu jest biały, z czasem od brzegu czernieje i ścieka niczym atrament. Rośnie bardzo szybko, ale jest też grzybem wyjątkowo nietrwałym – nierzadko znika po 1-2 dniach. Wykorzystywany w medycynie i w kuchni, ale jego stosowanie pozostawmy fachowcom.
Gatunkiem podobnym jest czarnidłak pospolity (atramentowy). Tu również jadalne są młode osobniki, ale uwaga, nie można ich łączyć z alkoholem, gdyż wypity dzień przed i do trzech dni po spożyciu czernidłaka łączy się ze związkami zawartymi w grzybie powodując zatrucia.

Piestrzenica kędzierzawa – jedna z kilkunastu gatunków piestrzenic. Najbardziej znanym gatunkiem spośród nich jest p. kasztanowata, jest jednak grzybem trującym. Piestrzenica kędzierzawa wyglądem nie przypomina tradycyjnego grzyba jadalnego – jej owocnik jest białawy, nieregularnie pofałdowany a brzeg zwykle podwinięty. W krajach anglojęzycznych zwana jest „białym siodłem” lub siodłem elfów”, co doskonale obrazuje jej wygląd.
Szereg atlasów grzybowych podaje, że jest to grzyb jadalny, jednak najnowsze badania pokazują, że zawiera substancje trujące oraz kancerogenne, lepiej zatem z niej zrezygnować.



Szyszkowiec łuskowaty – trudno pomylić go z jakimkolwiek innym grzybem, jest to bowiem jedyny gatunek z bryłkowatymi łuskami kapelusza, przypominającymi szyszkę sosnową. Jadalne są tylko młode osobniki, choć trzeba pamiętać, że jest to grzyb ciężkostrawny, ponadto podlega ochronie gatunkowej.

Szereg ciekawych informacji na temat grzybów jadalnych znajdziemy w filmie „Atlas najpopularniejszych grzybów polskich”:

 

Zawartych w powyższym artykule informacji nie należy traktować jak przewodnik, lecz jedynie garść ciekawostek.

Doskonale wszyscy wiemy, że w Polsce zbieranie i spożywanie grzybów ma wieloletnią tradycję. Nie wszędzie tak jest. W niektórych krajach wprowadzono limity np. 2 kg na grzybiarza dziennie. W innych krajach zbierający muszą posiadać specjalną kartę grzybiarza. W Polsce możemy je zbierać bez ograniczeń w całych lasach państwowych. Doceńmy to.