Czwartą w ciągu roku fenologiczną porą jest wczesne lato. Zwykle przypada na drugą i trzecią dekadę czerwca, lecz tegoroczna ciepła i sucha pogoda sprawiła, że rozpoczęło się znacznie wcześniej, bo jeszcze w maju. To pora najdłuższych dni i wysokich temperatur, co bardzo sprzyja wegetacji.

Na polach wczesne lato to czas od kwitnienia do dojrzewania żyta, w sadach szpaki objadające czereśnie, w lesie natomiast kwitnący bez czarny i robinia akacjowa. W dnie lasu spotkamy pszeńca gajowego. Jego żółte kielichy na tle fioletowych liści wyglądają jak dwubarwne kwiaty. Na śródleśnych łąkach kwitną jaskry, dzwonki, firletki i trawy a na poboczach dróg dostojne dziewanny. Na torfowiskach zakwita rosiczka. Jest to roślina owadożerna. Jej liście pokryte są włoskami, na końcu których, niczym kropelka rosy, znajduje się lepka ciecz. To właśnie do niej przyklejają się przysiadające owady, trawione potem przez roślinę. W naszym nadleśnictwie wczesne lato kojarzy się nierozerwalnie z łanami kwitnącej kolorowo naparstnicy purpurowej. W niektórych rejonach pojawia się na każdym zrębie i na każdej luczce. Można też zbierać pierwsze leśne owoce – aromatyczne poziomki.

Pojawiają się roje owadów, już nie tylko komary, meszki i kleszcze, ale też pszczoły, trzmiele, osy i wiele innych. Na łąkach spotkać można całe stada kolorowych motyli. Większość owadów w tym właśnie okresie składa jaja z których niebawem wylęgną się gąsieniczki. W mrowisku praca wre. Te bardzo aktywne stworzenia pełnią niesłychanie pożyteczną rolę w ekosystemie leśnym, zapobiegając masowemu pojawowi szkodliwych owadów. W ciągu roku jedna kolonia mrówek potrafi zniszczyć 4 mln groźnych szkodników takich jak: strzygonia choinówka, poproch cetyniak czy brudnica mniszka. Na łąkach i poboczach dróg można spotkać świetliki. To wyjątkowo ciekawe owady. Samice są bezskrzydłe, siedząc w trawach czekają na swych partnerów. Samce natomiast posiadają nie tylko zdolność lotu, ale również świecenia w ciemności. Dzieje się to za sprawą pigmentu zwanego lucyferyną.

W świecie ptaków praca wre, rodzice uwijają się przy karmieniu wiecznie głodnych piskląt. Niektóre z nich opuściły już gniazda, ale zdobywanie pokarmu nie jest łatwą sztuką, więc liczą na dalszą pomoc rodziców. Niektóre gatunki niezwłocznie przystąpią do ponownego składania jaj i wychowywania młodych. W ziemnych norach przyszły na świat młode borsuki. Te raczej nietowarzyskie zwierzęta łączą się w pary tylko na czas godów a młode po odchowaniu przepędzane są z gniazda. Stąd o osobach nietowarzyskich mówi się, że żyje jak borsuk w jamie. Lisica uwija się jak w ukropie, by wykarmić wiecznie głodne młode. W desperacji zagląda nawet na podwórka i do kocich misek.