Niewiele jest roślin zielnych, które w okresie zimowym zachowują zielona barwę. Do tego wąskiego grona należy skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.). Spotkać go możemy  na wilgotnych łąkach i w podmokłych lasach. Wytwarza proste nierozgałęzione pędy połączone białymi węzłami. W dogodnych warunkach osiąga wysokość 125 cm. Pozostałe gatunki skrzypów obumierają na zimę, stąd spotkanie ich o tej porze roku jest raczej niemożliwe.

Skrzypy to ciekawa rodzina roślin. Są to organizmy bardzo, bardzo stare, pojawiły się na świecie ok. 400 mln lat temu a to oznacza, że są starsze od dinozaurów o ok. 200 mln lat. W czasach swojej świetności osiągały imponujące 40 m wysokości. Obecnie w Polsce występuje 9 gatunków skrzypów z których najbardziej pospolity jest skrzyp polny (Equisetum arvense L.) zaś największe rozmiary osiąga skrzyp olbrzymi (Equisetum telmateia Ehrh.), który dorasta do 2 metrów wysokości.


Skrzypy wytwarzają różnego rodzaju pędy: zarodnionośne pozbawione chlorofilu z kłosem zarodnionośnym na wierzchołku, zielone, płone pełniące funkcję asymilacyjną i zielone z kłosem zarodnionośnym na szczycie. Ich charakterystyczne pędy podzielone są na węzły i międzywęźla a wytwarzające gałązki boczne wyglądem przypominają choinkę. Powierzchnia pędów jest szorstka a to za sprawą wykwitów krzemionkowych. Ich ilość jest tak wysoka, że skrzypy są roślinami mało atrakcyjnymi dla roślinożerców. Zawierają także substancje toksyczne jak palustryna i tiaminaza. Posiadają też zadziwiającą zdolność kumulowania złota. W tym zakresie są liderami w świecie roślin – 1 kg pędów może zawierać nawet 0,25 mg złota.



Skrzypy od dawna wykorzystywane są w ziołolecznictwie i kosmetyce. Wysoka zawartość krzemu sprawia, że działają korzystnie na skórę i naczynia krwionośne. Często stosowane są do mycia włosów oraz jako preparat do wzmocnienia paznokci. Najlepsze działanie wykazują: skrzyp polny, skrzyp olbrzymi i skrzyp leśny (Equisetum sylvaticum L.). Ziele na materiał leczniczy należy zbierać wczesnym latem.

Mimo obecności substancji trujących skrzyp był w przeszłości rośliną jadalną. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się jadalne bulwki. Są bogate w skrobię i podobno mają przyjemny, słodki smak. W okresach głodu jadano także młode pędy, kłosy zarodnionośne i kłącza.