W fenologii wczesna jesień to pora, której początek wyznacza kwitnienie wrzosów. Zwykle rozpoczyna się pod koniec sierpnia a kończy z początkiem października. Tegoroczne wyjątkowo ciepłe i suche lato sprawiło, że wrzosy zakwitły... już pod koniec lipca. Tak oto pogoda wpływa na zjawiska zachodzące w przyrodzie.

Jesień to pora dojrzewania wielu owoców. Tak jak pełnię wiosny wyznaczają kwitnące kasztanowce, tak ich dojrzewanie wskazuje na wczesną jesień. Piękne i kolorowe owoce spotkać możemy na każdym kroku. Barwy lasu urozmaicają koralowe grona jarzębiny, kaliny i głogu czy niebieskawe pestkowce tarniny. Nie brakuje, szczególnie w tym roku, dorodnych owoców w naszych sadach.

Sierpień to pora babiego lata i pajęczyn, które w rześkie poranki tysiącami rozpościerają się na trawach i ziołach. Szacuje się, że na każdym metrze kwadratowym łąki żyje ok. 200 tych intrygujących zwierzątek. Więcej na temat pająków i pajęczyn można przeczytać we wcześniejszym artykule. Powszechnie znane i lubiane babie lato to nic innego jak nić pajęcza z uczepionym jej końca pajączkiem, które wiatr przenosi na znaczne niekiedy odległości. Ot, taki specyficzny środek transportu.

Pisząc o wczesnej jesieni nie sposób nie wspomnieć o grzybach. To najlepszy czas nie tylko na kurki, maślaki i borowiki, ale też na całą gamę gatunków mniej znanych a nawet tych, które swym wyglądem grzyba raczej nie przypominają. Nie ulega jednak wątpliwości, że każdy z nich pełni jakąś funkcję w przyrodzie.

Już pod koniec lipca rozpoczynają się wędrówki ptaków. Część z nich opuszcza nasze tereny i udaje się na cieplejsze zimowiska. Inna grupa to migranci, którzy nasz kraj traktują jedynie jako rejon tranzytowy – gniazdują na północy naszego globu, zaś zimy spędzają na południu. Z każdym dniem kolejne gatunki opuszczają nasze tereny.

W sierpniu przyroda milknie. To właśnie teraz warto wsłuchać się w szum drzew, gdyż o tej porze roku brzmi wyjątkowo.