Najmłodsze pokolenie lasu zwane jest przez leśników uprawą. W tym wieku las potrzebuje szczególnej troski i doglądania. Gama prac i zagrożeń z jakimi trzeba się zmierzyć jest szeroka a trudniejsze powierzchnie wymagają nawet codziennej wizyty miejscowego leśnika. Przyjrzyjmy się im bliżej.

Najmłodsze pokolenie lasu od posadzenia do wieku 8-10 lat to uprawa. Pierwszym zagrożeniem na jakie jest narażona, to ogryzanie kory przez chrząszcza szeliniaka sosnowca. Jego żer bywa tak silny, że doprowadza do uschnięcia całych połaci upraw. Zagrożona powierzchnia musi być kontrolowana nawet codziennie. Leśnicy próbują ograniczyć szkody poprzez wykładanie wałków sosnowych z odartą korą. Zapach żywicy zwabia szeliniaki, chroniąc tym samym młodziutkie drzewka. Wydaje się jednak, że najskuteczniejszą metodą jest tzw. przelegiwanie czyli nieodnawianie zrębów przez okres 3 lat od wycięcia. Jest to wystarczający czas, by przeschły korzenie sosen, na których żerują larwy szeliniaka. Jak widzicie wycięta a nieodnowiona powierzchnia nie jest zapomniana przez leśników, lecz przygotowywana w swoisty sposób do bezpiecznego wyhodowania młodego pokolenia lasu.

Innym problemem z jakim musi zmierzyć się uprawa jest zachwaszczenie. Małe i delikatne drzewka nie są w stanie oprzeć się konkurencji szybko rozwijających się chwastów. Największe zagrożenie stwarzają: śmiałek, trzcinnik, malina, jeżyna, żarnowiec i paprocie. Potrafią one wytworzyć parasol, który szczelnie odcina dostęp światła. Konkurencyjną roślinność należy wykosić a zabieg taki zwany jest w nomenklaturze leśnej pielęgnacją gleby. Każdego roku w Nadleśnictwie Strzebielino wykasza się uprawy na powierzchni ok. 250-300 ha, na niektórych powierzchniach 2-krotnie w każdym sezonie.

Gdy uporamy się z konkurencją roślin zielnych, do głosu dochodzą drzewa i krzewy, w szczególności brzozy i osiki. Są to tzw. gatunki pionierskie, łatwo odnawiające się poprzez samosiew. Cechuje je też bardzo szybki wzrost na wysokość, szybszy niż wielu posadzonych i pożądanych w uprawie gatunków. Tu znowu potrzebna jest ingerencja leśnika. Niepożądane i konkurencyjne drzewka należy usunąć. Przy okazji wśród gatunków docelowych usuwa się drzewka chore, uszkodzone czy nadmiernie wyrośnięte (tzw. przerosty). Prace te nazywane są czyszczeniami wczesnymi. Każdego roku wykonujemy taki zabieg na powierzchni 50-80 ha.

Bardzo ważną i czasochłonną częścią naszej pracy jest zabezpieczenie uprawy przed szkodami, jakie powodują sarny i jelenie, ale o tym pisaliśmy już niejednokrotnie. Młode i wrażliwe drzewka zagrożone są ze strony suszy, mrozu, ulewnych deszczy i szeregu innych czynników. Tym wszystkim zjawiskom trzeba sprostać. Dużo troski i zachodu potrzebuje młody las.  Efekt końcowy starań jest z pewnością zadawalający a stan upraw jest powodem do naszej satysfakcji i dumy.