Może najpierw wyjaśnijmy dwa pojęcia. Gatunki obce to te, które w sposób naturalny nie występują na danym terenie a zostały przeniesione w sposób przypadkowy bądź świadomy np. jako rośliny ozdobne do ogródków. Gatunki inwazyjne natomiast to gatunki obce, które rozprzestrzeniają się w nowym miejscu w sposób dynamiczny, przez co zagrażają gatunkom rodzimym. Stanowią drugie – zaraz po niszczeniu siedlisk – największe zagrożenie dla światowej bioróżnorodności.  Oto niektóre gatunki roślin obcych bądź inwazyjnych w naszych lasach:

Robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia L.) zwana jest też grochodrzewem bądź błędnie akacją. To obok lipy ulubione drzewo pszczół i pszczelarzy. Daje nie tylko smaczny miód, ale również bardzo ładne drewno. Mimo iż jest gatunkiem obcym, leśnicy spoglądają na nią coraz łaskawszym okiem a to za sprawą jej dobrej adaptacji do zmian klimatycznych.

Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) na dobre zadomowiła się w naszych lasach. Nie wykazuje cech ekspansywnych, daje natomiast piękne drewno i doskonale ubogaca nasze drzewostany. Sadzona kilkadziesiąt lat temu tworzy piękne kilkunastoarowe kępy.

Czeremcha amerykańska (Prunus serotina) wprowadzona była w przeszłości w celu wzbogacenia ubogich siedlisk. Z czasem stała się prawdziwym przekleństwem leśników. Wykazuje silnie zachowania ekspansywne, zagłusza całe połacie lasu, nie dając szans innym gatunkom. Walka z czeremchą amerykańską w uprawach jest bardzo trudna, pochłania wiele czasu, wysiłku i pieniędzy.

Niecierpek drobnokwiatowy (Impatiens parviflora DC.) to raczej niepozorna roślina zielna, która tworzy prawdziwe kobierce. Pochodzi z gór Azji, u nas natomiast dobrze czuje się pod okapem lasów liściastych. Ubiegłoroczna inwentaryzacja tej roślin w Nadleśnictwie Strzebielino wykazała jej obecność na prawie 300 powierzchniach. Wykazuje tendencje inwazyjne i skutecznie wypiera naszego rodzimego niecierpka pospolitego.

Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea L.) to typowy przykład uciekinierki z ogródków. Do Polski trafiła na przełomie XVIII i XIX w. Z czasem rozprzestrzeniła się również w lasach. W niektórych obszarach błyskawicznie pojawia się na każdej odsłoniętej powierzchni. Choć jej kwiaty przybierają piękne, kolorowe barwy, stanowi poważną konkurencję dla młodych drzewek w uprawach.