Jak ochronić się przed mrozem kiedy nie ma się ciepłego futra lub puchowej warstwy piór? Kora jest tym dla drzewa, czym skóra dla człowieka: chroni przed działaniem czynników zewnętrznych. Zimą jest to mróz i duże skoki temperatur a latem palące słońce. Pokrywa pień, konary i korzenie drzew. Składa się z dwóch warstw: zewnętrznej tzw. martwicy korkowej pełniącej funkcję ochronną i izolacyjną oraz wewnętrznej, żywej, odpowiedzialnej za transport składników pokarmowych.

U różnych gatunków drzew kora przyjmuje bardzo odmienny wygląd, co znacznie ułatwia rozpoznanie gatunku. Najbardziej charakterystyczna jest u brzozy – dzięki zawartości betuliny przyjmuje charakterystyczny i jedyny w swoim rodzaju biały kolor. Zwykle u młodych drzew jest gładka, lecz z wiekiem staje się grubsza i spękana. U niektórych gatunków takich jak buk czy grab pozostaje jasna i cienka przez całe życie drzewa. U dębów, jesionu, lipy, klonu czy osiki osiąga grubość kilku centymetrów a z wiekiem pojawiają się głębokie pionowe bruzdowania. U jaworu, platana i świerka łuszczy się w postaci owalnych płatów. U czereśni wzór na korze układa się w formie poziomych zmarszczek. U sosny i daglezji jest gruba, głęboko spękana, lekka i miękka – idealna do strugania łódek. Więcej na ten temat podpowiedzą nam zamieszczone poniżej infografiki.

W przemyśle drzewnym kora traktowana była jako produkt uboczny w obróbce drewna, jako odpad. Dziś w dobie pandemii przeżywa swój renesans. W czasach kiedy naszą aktywność i zainteresowania skierowaliśmy na najbliższe otoczenie, stała się cennym i pożądanym produktem w zagospodarowaniu podwórek i przydomowych ogródków.