Praca leśnika to nie tylko ścinka drzew. Na każdej wyciętej powierzchni w ciągu pięciu lat pojawia się młody las. Co roku w Nadleśnictwie Strzebielino mamy 100-150 ha takiego lasu. Część powierzchni odnawia się w sposób naturalny poprzez samosiew górujących bądź sąsiadujących drzew. Pozostałą powierzchnię odnawiamy w sposób sztuczny, zwykle poprzez sadzenie. Do tego celu każdego roku potrzebujemy średnio 500 tys. młodych drzewek.

W 2019 r. odnowimy 118 ha lasu. Będzie to pierwszy rok kiedy większość, bo 62 ha, odnowiona jest w sposób naturalny. Pozostała powierzchnia czyli 56 ha zostanie posadzona. By tego dokonać potrzebujemy 410 tys. sadzonek. Czy zastanawialiście się kiedyś, skąd one właściwie się biorą?

Życie młodego lasu zaczyna się na szkółce leśnej. Jest to taki trochę leśny ogródek, gdzie pod okiem leśniczego szkółkarza odbywa się cały cykl przygotowania drzewek do sadzenia. Wszystko rozpoczyna się od zebrania nasion drzew i krzewów, które w przyszłości trafią do lasu. Zbieramy wyłącznie nasiona z najlepszych drzew i drzewostanów. Jest to bardzo ważne, ponieważ młode pokolenie powiela cechy swoich rodziców. Niektóre sadzonki np. sosny, czasami też dębu i buka, już w następnym roku zostaną posadzone na leśnych zrębach. Większość jednak pozostanie na szkółce 2-3 lata, by wzmocnić się i rozbudować system korzeniowy. Takie drzewka  lepiej poradzą sobie w lesie z konkurencją chwastów, będą też bardziej odporne na spóźnione wiosenne przymrozki czy suszę. W takim cyklu hodujemy zdecydowaną większość sadzonek. Wszystkie one muszą mieć podcinane co roku systemy korzeniowe a część z nich przesadzana jest z tuneli foliowych do gruntu. Czynność tę w nomenklaturze leśnej nazywa się szkółkowaniem. Najdłużej, bo ok. 5 lat, pozostaje na szkółce jodła.

Całokształt prac na szkółce leśnej przypomina trochę te w przydomowym ogródku. Szczególnej troski wymagają maleńkie, dopiero co skiełkowane drzewka. Należy zabezpieczyć je przed konkurencją chwastów, pieląc każdą powierzchnię według potrzeb, czasami kilka razy w roku. Trzeba też zabezpieczyć je przed atakami chorobotwórczych grzybów, które mogą zniszczyć setki tysięcy sadzonek i oczywiście nie chodzi tu o grzyby typu kurki czy prawdziwki, bo te są bardzo pożądane. Bardzo niebezpieczne są późne wiosenne przymrozki, które pojawiają się w maju na tzw. Zimnych Ogrodników. Zna je każdy, kto uprawia swój własny ogródek. By zabezpieczyć delikatne drzewka należy przykryć je matami lub agrowłókniną. Innym sprawdzonym sposobem jest zraszanie narażonych na przymrozki powierzchni. Znawcy tematu wiedzą, że trzeba to zrobić w nocy czy wręcz nad ranem, bo właśnie wtedy temperatura spada poniżej 0^oC.  Nawadnianie, nawożenie, mikoryzacja, płodozmian – to kolejne z wielu zagadnień o których musi pamiętać leśniczy szkółkarz.

Zdecydowanie najwięcej pracy jest wczesną wiosną, kiedy w krótkim czasie trzeba wyjąć z gleby i przygotować do sadzenia ok. 500 tys. sadzonek.

Szkółka leśna Kochanowo zajmuje powierzchnię 7,17 ha z czego 4,22 ha przeznaczone jest na hodowlę sadzonek a 9 arów zajmują inspekty. Obecnie hodujemy na niej ok. 1 247 tys. sadzonek. Na tak bogatych glebach jak w Nadleśnictwie Strzebielino sadzimy całą gamę drzew i krzewów, stąd na naszej szkółce rośnie 19 różnych gatunków.

Najwłaściwszą porą sadzenia nowego lasu jest kwiecień. Cała uwaga skoncentrowana jest na tym, by zrobić to jak najlepiej, wszak posadzone drzewka będą rosły 100 i więcej lat. To bardzo gorący czas dla lasu i leśników i choć gros uwagi skupia się na sadzeniu, to bez wątpienia cichym bohaterem tego okresu jest szkółka leśna.

Garść informacji o sadzeniu lasu można znaleźć na załączonej poniżej infografice.