Któż nie zna wysokich i dostojnych malw, które latem zakwitają w przydomowych ogródkach. Nie wszyscy może jednak wiedzą, że mają one swojego odpowiednika w lesie a jest nim ślaz dziki (Malva sylvestris L.). W gwarze ludowej otrzymał szereg nazw: ślazik, ślazówka, malwa dzika, guziczkowe ziele, ślaz zajęczy, babi chleb, boży chleb, serek, gomółki i inne. Pojawił się u nas we wczesnym neolicie i w dobrej kondycji towarzyszy nam do dnia dzisiejszego.

Jest to dość okazała roślina osiągająca 1 m wysokości. Zwykle zauważamy ją jednak dopiero gdy zakwitnie swoimi dużymi kwiatami w kolorze lila-róż. Najczęściej rośnie przy drogach, na skrajach lasów i zrębów.

Jak sugeruje nazwa jest to roślina wytwarzająca… śluz. Z pewnością preparaty produkowane ze ślazu znane są wszystkim rodzicom mającym małe dzieci, gdyż znalazły zastosowanie w leczeniu nieżytów dróg oddechowych również u najmłodszych pacjentów. Kwiaty można dodawać do surówek nie tylko w charakterze delikatnego ozdobnika. Nie całkiem dojrzałe owoce spożywane były na surowo jako przekąska zwana serkiem lub chlebkiem. Ciekawe zastosowanie znalazły korzenie ślazu – wywar z ich korzeni używany był jako substytut białka kurzego do wyrobu bezy. Jadalne są także liście, które dodawano do surówek, zup i zapiekanek.

A oto przepis na gorącą przystawkę z liści ślazu z książki „Dzika kuchnia” Łukasz Łuczaj:

10 dkg liści ślazu

2 czerwone papryki

2 łyżki masła

por

sól

Pora obrać i pokroić na cienkie plasterki. Liście umyć i posiekać na kawałki. Z papryki odrzucić nasiona i pokroić na cieniutkie paski długości ok. 3-4 cm. Do garnka z ok. 2 l wrzącej wody wrzucić liście i gotować kilka minut. Odsączyć i odstawić. Na patelni rozgrzać masło. Kiedy się sklaruje wrzucić pora i paprykę. Smażyć na małym ogniu przez parę minut, skropiwszy 2 łyżkami wody. Dodać liście ślazu, wymieszać, smażyć jeszcze parę minut. Podawać jako dodatek do mięsa z ryżem.