Lato to czas kwitnienia wielu roślin zielnych. Niektóre z nich, choć występują pospolicie a nierzadko są wręcz chwastami, posiadają swój niepowtarzalny urok. Warto zatrzymać się na chwilkę, by dostrzec ich delikatne piękno. Dziś przedstawiamy przetaczniki.

Przetaczniki to obszerna grupa roślin jednorocznych i bylin. W Polsce występuje ok. 40 gatunków, z czego niemała grupa to rośliny powszechnie spotykane np. przetacznik leśny, ożankowy, wiosenny, perski, trójlistkowy czy bobowniczek.  Ten ostatni posiada ciekawą nazwę łacińską a brzmi ona Veronica becca-bunga. Warto dodać, że łacińska nazwa Veronica  pochodzi od imienia św. Weroniki. W Średniowieczu wierzono, że w kwiatach przetaczników można dostrzec odbicie jej twarzy.

Bliższą prezentacje niektórych gatunków rozpoczniemy od przetacznika ożankowego (Veronica chamaedrys), wszak jest to roślina o kwiatach szczególnej urody. Niewielkie, o średnicy ok. 1 cm, barwy lazurowobłekitnej z ciemniejszymi żyłkami i jaśniejszym obrzeżeniem zwrócą uwagę każdego obserwatora. Jeśli gdzieś szukać odbicia twarzy św. Weroniki, to z pewnością właśnie w tych kwiatach. Nie dziwi więc fakt, że bywają uprawiane jako rośliny ozdobne.

W lesie najczęściej spotkamy przetacznika leśnego (Veronica officinalis). Jest to niewielka, bo zwykle dorastająca do kilkunastu centymetrów, roślina jednoroczna. Najczęściej porasta suche lasy, zręby i wrzosowiska. Przetacznik leśny wykorzystywany jest jako surowiec zielarski w dolegliwościach dróg oddechowych i przewodu pokarmowego.

Nie wszystkie przetaczniki są niewielkich rozmiarów. Na wilgotnych łąkach i przy brzegach wód rośnie przetacznik długolistny (Veronica longifolia). To okazała roślina osiągająca wysokość 140 cm. Jej kwiaty zebrane są w długie grona o barwie niebieskofioletowej. Z pewnością zwróciły uwagę każdego, kto miał okazję ją spotkać.

I jeszcze jedna ciekawostka – na wyższych wzniesieniach naszego nadleśnictwa spotkać można przetacznik górski (Veronica montana) który, jak nazwa wskazuje, jest gatunkiem zwykle występującym w górach.