Motyle dzienne, podobnie jak ptaki, wzbudzają pozytywne odczucia i cieszą się chyba największą sympatią ludzi. Zachwyca ich lekkość, zwiewność i nierzadko bajeczne kolory. Ich skrzydła pokryte są różnobarwnymi łuskami, których na jednym milimetrze kwadratowym może być nawet 600. Stąd wywodzi się ich nazwa łacińska - Lepidoptera czyli łuskoskrzydłe. Łuski układają się zwykle w piękne wzory, pełniące niekiedy określone funkcje. Przykładem może być pospolita rusałka pawik - kolory na jej skrzydłach układają się na kształt oczu, które mają odstraszać potencjalnych wrogów.

W tym miejscu nasuwa się pytanie – czy motyle widzą tak samo jak człowiek? Otóż okazuje się, że tak nie jest. Gorzej widzą ciemne czerwienie, natomiast lepiej błękity. W przeciwieństwie do ludzi ich widzenie obejmuje również ultrafiolet. Podobnie jak inne owady, motyle posiadają oczy złożone, składające się nawet z kilkunastu tysięcy oczu prostych. Pozwala im to zarejestrować ok. 200 obrazów na sekundę, podczas gdy człowiek potrafi zaobserwować ok. 30.

Uzależnione są od słońca. Jako zwierzęta zmiennocieplne muszą ogrzewać swoje ciało a ich rozłożone skrzydła działają niczym panele słoneczne. Optymalna temperatura dla motyli dziennych to 25 ^oC, dlatego najczęściej spotykamy je w pogodne, letnie dni.

Przechodzą skomplikowany cykl rozwojowy od jaja poprzez larwę czyli gąsienicę, nieruchomą poczwarkę po owada dorosłego czyli imago. W stadium poczwarki zachodzi niesamowita przemiana – ciało gąsienicy ulega rozpadowi a ze skupisk komórek wykształcają się poszczególne narządy motyla. Przez niektórych proces ten uważany jest za jeden z przyrodniczych cudów.  

W Polsce występuje ok. 160 gatunków motyli dziennych i jest to niewiele zważywszy, że motyli nocnych czyli ciem jest ok. 3000 gatunków czyli prawie 20 razy więcej. Zwykle spotykamy je na otwartych przestrzeniach czyli na łąkach, polanach i zrębach, rzadziej we wnętrzu drzewostanu.

Niektóre z naszych motyli podejmują wędrówki na zimowiska, choć nie są one tak spektakularne jak legendarnych monarchów (Danaus plexippus). Jako przykład niech posłuży pospolita u nas rusałka admirał (Vanessa atalanta), która odlatuje na zimę w rejon Morza Śródziemnego. Jej kuzynka rusałka osetnik (Vanessa cardui) migruje gromadnie do Afryki Północnej a cykl jej wędrówki może trwać nawet 6 lat.

Kilka gatunków owadów przedstawiliśmy we wcześniejszym artykule pt. „Klejnoty tego lata”.

Szereg ciekawostek można znaleźć też w filmie „Motyle”.